Como foron vos teus comezos coa escritura?
Durante anos baseei a miña formación na tecnoloxía e mantiven unha reciclaxe continua sobre todo na rama informática. Paralelo á miña faceta profesional, o deporte para tivo moito peso na miña vida. Tiven tempo para recapacitar e preguntarme polo sentido da vida durante as miñas longas carreiras como corredor de fondo ou como montañeiro devorador de cimas. Estas reflexións, e unha crise existencial, leváronme no 2012 a realizar un módulo en Técnico especialista en coaching; este enfoque humanístico cambiou a miña vida intelectual ao descubrir a prospección interior. Por mor disto, cambiei a tecnoloxía polas letras e comecei a estudar Filosofía. Custoume moito iniciar este camiño, porque teño que engadir que nunca fun bo estudante, sempre tiven problemas coa escritura e a comprensión lectora. Con todo, as ganas por aprender, e o meu primeiro aprobado na carreira cunha correcta exposición sobre a historia dos primeiros filósofos, deume un enorme impulso para seguir avanzando e mellorar tanto a miña expresión escrita como lectora. Recordo que devoraba libros independentemente da materia da que tratasen. Comecei a escribir no 2014, nun blog chamado Deportebiencomun, cuxa temática era o deporte, faceta á que estado moi vinculado. Deste blog xurdiu a miña primeira novela de aventuras e con moito contido autobiográfico, “Por un soño”, baseada nas miñas experiencias nas carreiras de montaña.
No 2023 comecei a escribir nun novo blog, Estantesdepapel, xunto a uns compañeiros con inquietudes literarias. O mesmo ano naceu “Os Otxoa”, un conto dedicado aos meus sobriños. Recentemente sae á luz, “Catro Damas”, unha novela na que estiven traballando estes dous últimos anos dous anos, un thriller no que puxen toda a miña ilusión.
Como xorde a idea de escribir “Cuatro damas”?
Os conflitos, os medos, as novas guerras. Esta historia representa a rivalidade entre Ucraína e Rusia nun taboleiro de xadrez; unha loita sen mortos, sen vítimas; un conflito, no que, como todos, sempre son os peóns os que primeiro se sacrifican e son os máis fundamentais.
Moitas das localizacións da novela son en Galicia, por que escolliches ou Hostal dous Reis Católicos?
Galicia é a terra das miñas raíces, na que pasei moitas tempadas estivais e sigo visitando todos os veráns que podo. Galicia é moi especial: esconde segredos nos seus montes, hai maxia nas súas paisaxes, no seu territorio moran moitas das persoas máis lonxevas. Sobre Santiago de Compostela correron ríos de tinta narrando historias sobre a catedral, pero que pouco se mencionou nelas a un dos paradores máis visitados de España. Nese edificio ocorreron moitos sucesos. Cuantos segredos gardarán as súas paredes?
Aparecen lugares como A Lamea, en Toques, para que é utilizada esta localización na túa obra?
No meu caso, para escribir necesito datos, coñecer a contorna sobre o que establezo os meus escenarios. Que mellor escenario que a comarca na que pasei tan bos intres e do que manteño vivos recordos.
Con que se vai a atopar ou lector en “Cuatro damas” ?
Cuatro Damas é un thriller cun marcado ton realista con altas doses de contido subxectivo e psicolóxico. A súa trama desenvólvese en tres escenarios: A Lamea, nun centro tecnolóxico de investigación; Santiago de Compostela, onde se celebra un torneo de xadrez e San Sebastián, que alberga unha fábrica de plásticos de orixe rusa. O descoñecemento dos avances tecnolóxicos marca a diferenza entre o presente e o futuro próximo.
Desde que comecei a escribir esta historia xurdiron noticias e avances en intelixencia artificial. Hoxe en día seguro que todos tivemos algunha conversación cos amigos sobre este novo mundo que nos fascina e asusta por partes iguais. As distintas temáticas, as novas tecnoloxías, o xadrez, que tamén me apaixona, e as organizacións criminais, mestúranse para crean unha nebulosa que envolve o mundo de Cuatro Damas. Tamén a realidade dos seus personaxes principais; catro damas, catro mulleres que ao longo da historia ven como as súas vidas se engranan unhas nas outras. Elas son as heroínas desta novela.
Que acollida tiveron por parte dous lectores as túas outras novelas?
Quen escoitou falar do escritor Juan Carlos Varela Buján? Léenme os que me coñecen. Con esta obra quero saír do armario e que os lectores descubran do que son capaz: dar entretemento e diversión con certo toque de cultura.
Cal é a túa maior fonte de inspiración á hora de escribir un libro?
En Cuatro Damas o meu obstáculo era salvar o descoñecemento sobre os avances tecnolóxicos, sobre como funciona o mundo desde unha visión xeoestratéxica, desde os negocios, desde a posición política de cada nación sustentada na súa historia. Tiven que informarme e investigar bastante sobre todos os campos que trato nesta novela. Cando comecei a escribir Cuatro Damas no ano 2020 nunca pensei que iamos chegar tan pronto ao momento no que estamos hoxe, desorbitados de conflitos armados, intelixencia artificial, fake news; á desorde mundial sustentada por unha nova guerra fría.
Que recordos gardas da túa infancia en Galicia?
Desde que teño uso de razón os meus pais trouxéronme á comarca de Melide a pasar as vacacións cos meus parentes, a dar millo ás galiñas, a cultivar, a recoller patacas, segar herba, dar de comer ás vacas, etc. Lembro pescar troitas no rio co meu curmán José e despois comelas no Xaneiro Vello preparadas pola miña tía Mercedes. Xogar co meu irmán e os meus curmáns ao fútbol no prado de Manuel do Longo na Lamea e ir bañarme na Bragaña Grande ou no río do muíño de Bande. E que mais dicir... Cantas noites de festa en Melide
Que pensarían teus avós Manuel e Gloria, e Manuel e Maruja?
Uff.. Vaia pregunta. Creo que nunca se imaxinaron que hoxe, un rapaz traveso de cidade, ía poñer á terra na que naceron nun pedestal e íaa a mencionar nas súas historias. O avó Manuel de Xan debaixo, co cigarro nos beizos e apoiado na súa vara de avellano miraríame e movería a cabeza.
A avoa Gloria, obrigaríame a sentarme xunto a ela ao amparo da cociña económica e colléndome a man preguntaríame por que quero escribir.
O avó Manuel do longo, sentado no banco á beira da porta da entrada da súa casa centenaria, sacaría a boina, rascaría a cabeza, diría que esta ben e contaríame de novo as súas historias da guerra. A avoa Maruja, coa súa voz cantarina, diría que estou tolo e riríase.
Xa estás a pensar na seguinte?
De momento sigo achegando ao blog Estantesdepapel unha nova historia a entregas semanais, aínda que con todo isto da promoción de Catro Damas téñoo un pouco abandonado. É un thriller, (euskal-noir como lle denominan aquí) moi chulo cuxo escenario é principalmente Bergara, comarca de Guipuzcoa; unha cidade parecida a Melide. Tamén estou xa traballando na continuación de Cuatro Damas, na que o lector viaxará ao século XVI. A recompilación de información está sendo moi laboriosa e sempre aparecen novos datos. Adiántovos, parte da trama seguirá sendo na comarca de Melide.
