As cofrarías da Merced, da Soidade e das Angustias, hermanadas desde 2006, pecharon a Semana Santa de Ferrol coas procesións do Gozoso Encontro e da Resurrección, na recuperación, dous anos despois, da festa de interese turístico internacional e que foi todo un éxito xa que, según a organización, foi unha das edicións máis multitudinarias con preto de 300.000 persoas que visitaron a cidade departamental. As hermandades puxeron en marcha o desfile, coas imaxes de María Magdalena, María Santísima da Luz e Xesús Resucitado, que se atoparon na praza da Constitución, na que celebraron o Gozoso Encontro na que os cofrades quitaron o capuz e iniciaron o percorrido conxunto que chegou ata a capilla da Orde Terceira na rúa Real.
O venres, xornada máis intensa en canto a actos e procesións da Semana Santa de Ferrol, e pola carga emotiva que supón a representación do duelo pola Crucifixión de Xesús, o protagonismo recaeu no Santo Encontro que volveu á praza de Armas despois de seis anos, e a cerimonia do Descendimento un século despois.
O sábado a Cofraría das Angustias foi a protagonista coa procesión da Caridade e o Silencio, única que se celebra no Sábado de Gloria e na que os cofrades levan arqueta e fan voto de silencio no interior do santuario antes de procesionar. Ao chegar ao Santuario das Angustias os cofrades realizan a entrega da esmola, cos donativos da xente, ao Irmán Maior do Santo Hospital da Caridade, que golpea a posta da capela cun martelo.
Unha das novidades máis importantes da Semana Santa de Ferrol foi a recuperación da cerimonia do Desencravo que non se celebraba desde o ano 1916 e que correu a cargo da Irmandade do Santo Enterro 105 despois da súa última representación, naquela ocasión organizada pola Confraría das Ánimas. Doce confrades participaron na escenificación do descendimiento de Cristo, que deu comezo cunha introdución por parte do bispo de Mondoñedo-Ferrol Fernando García. O Irmán Maior do Santo Enterro, Antonio Loureiro, pediu permiso para iniciar o Descendimiento do corpo de Xesús e, unha vez concedido, iniciouse o Desencravo no medio do silencio do público, só roto polas lecturas elaboradas pola Irmandade e a música, que incluíu o seu propio himno.
